Autobots Assemble!
Door: LisetErik
Blijf op de hoogte en volg Liset
31 Juli 2016 | Nederland, Beuningen
“You’re German, so it is ok” zegt de Indische man als Liset vraagt of hij de creditcard nog moet registreren voor de hotelkamer. Onze mond valt open, maar na een korte blik besluiten we het er maar bij te laten. We knikken dankewohl en peren hem snel af. Onze tocht naar het Hotel was ook weer typisch. Alles is in onderhoud, dus de hotel shuttles rijden vanaf een andere locatie. Elke hotel shuttle is al tweemaal voorbij gekomen voordat we die van ons zien. Het is een achtzits pick-up. Normaal onthoud je dit soort details niet, maar er moesten 8 mensen in... met bagage. Na tetris voor gevorderden krijgen we onze eerste blik op Canada. Door vermoeide ogen is het eigenlijk precies Amerika. Te grote auto’s, gele lijnen op de weg, en het geheel lijkt op een tv-serie in 3D.
Op onze eerste verkenningstocht om het hotel komen we veel etensgelegenheden tegen. We kiezen er eentje met een grote hamburger om onszelf weer te laten wennen aan Noord-Amerika. We worden goed geholpen door de Indische vrouw. Daarna gaan we op jacht naar een Sim-kaart. Eigenlijk hadden we deze op het vliegveld willen scoren, maar de Indische man achter de balie daar zegt met een half-verontschuldigende blik en schouder-ophaal: “We must be the only airpoirt in the world without a shop for Sim-Cards”. Het shopping center waar we in zijn maakt dit ruimschoots goed. Van de winkels is ongeveer 60% een telecom winkel. De Indische mensen achter de balies doen hier de “van het kastje naar de muur” tactiek. Elke shop prijst zijn buurman aan als zijnde beter voor toeristen. Uiteindelijk vinden we er één die het wel goed kan uitleggen en hij probeert ons door de Canadese telecombrei te geleiden. Je hebt een abonnement, maar dat is alleen voor het sms-en. Data en bellen is pre-paid. Tenzij je een duurdere neemt. Een overeenkomst is voor 1 maand tenzij je het verlengt. Als we uiteindelijk een contract kiezen komt er nog een paar dollar bij voor iets en nog iets voor het ander.
We gaan terug, slapen 12 uur en checken weer uit bij een Indische man. Langzaamaan wordt Erik wakker en vraagt hij zich af of we wel in het goede land zitten. “Heb jij al een Canadees gezien Liset”? Een onzeker schudden van het hoofd volgt. Wellicht zitten we in India. Meer nieuws volgt later.
Voordat we de camper ophalen volgt een flashback naar de vlucht. Het lijkt er heel lang op dat Erik een stoel naast zich vrij zal hebben. Erik danst en springt intern – de macarena natuurlijk. Op het laatste moment vraagt de stewardess of de 4de persoon in onze rij (we zitten 4 breed) wil ruilen, zodat op de lege stoel en zijn stoel een vader en kind kunnen zitten. De gehele vlucht wordt op Erik gedanst door het kleine meisje, en niet eens de Macarena. Net voordat het kleine meisje in kleine stukjes wordt veranderd, arriveert het eten en smelt Liset in haar stoel. Ze mompelt iets over “best-food-ever” en slurpt alles op. De vlucht zelf is ook prima, geen turbulentie en dezelfde entertainmentmoglijkheden als bij Emirates. Iets waar we voor vreesden dat het niet mogeijk zou zijn op de oude meuk waar KLM mee lijkt te werken. Dankzij dit fijne systeem kan Erik weer films kijken waar Liset zijn ogen voor uit zou krabben. Deadpool is leuk, Batman vs Superman is zo tergend slecht dat Erik zelf zijn ogen wil uitkrabben. Liset kijkt the Martian en Everest.
We worden opgehaald door Moses de Keniaan. Wat een baasje; hij wil met pensioen op zijn 50ste, nadat hij veel real-estate heeft vergaard als taxi-chaffeur. Dit komt helemaal goed. Bij het ophalen van de camper komt er voor ons eindelijk een einde aan de lotterij van 1 jaar. Als ware Nederlanders hebben we de goedkoopste optie geboekt: run-of-fleet. Met andere woorden: de drek die er nog staat als jij langskomt. Ze verplichten zich wel een voertuig uit 3 klasses te leveren: Ofwel een A-team busje op stereoïden, ofwel een truck camper, of een Roadzilla. De laatste kost overigens 2 keer zoveel als de andere twee opties en is grofweg drie keer zo luxe. Die krijgen we dus nooit; we hopen op een truck camper.
Na wat grabbelen in de hoge hoed: de SVC. Hier schieten we nog niets mee op. Wisten wij veel dat we afkortingen hadden moeten leren om en camper op te halen. “Do you want chairs with the RV?”, vraagt de medewerkster. Dan denk je: “godverdomme ik weet niet eens wat voor een apparaat we meekrijgen, hoe moet ik weten of er stoelen bij nodig zijn”. Je antwoord: “could we please see the vehicle first?”. Ze hapt niet en de spanning loopt weer op als we de gehele papierwinkel moeten doorlopen en ondertekenen. Uiteindelijk is het moment daar en worden we naar buiten geleid naar onze camper. De opvolger van Roadzilla en de doets (Il duce).
Daar staat hij dan: 25 voet lang, vele liters motor, oven, douche, queen sized bed, elektrische water heater, slide out en on board stereo: de Super-Van-Conversion (SVC). Het is Roadzilla die wat extra’s heeft ontvange: wauw!
We zitten alleen met een probleem. Hoe noemen we deze mechanische monstrositeit? Roadzilla heeft al een speciale plek in ons camperhart. We hebben echter wat moeite met een andere naam bedenken. Alles valt terug op zijn transformer eigenschappen (de slide out): we denken aan Bumblebee/Optimus Prime.
Voor het mogelijke US; bedenk een naam passend bij deze royale rondrijdende RV.
Als zijnoot: wij kachelen al een paar dagen met het ding, maar Wi-fi in de nationale parken is schaars, meer updates volgen.
Op onze eerste verkenningstocht om het hotel komen we veel etensgelegenheden tegen. We kiezen er eentje met een grote hamburger om onszelf weer te laten wennen aan Noord-Amerika. We worden goed geholpen door de Indische vrouw. Daarna gaan we op jacht naar een Sim-kaart. Eigenlijk hadden we deze op het vliegveld willen scoren, maar de Indische man achter de balie daar zegt met een half-verontschuldigende blik en schouder-ophaal: “We must be the only airpoirt in the world without a shop for Sim-Cards”. Het shopping center waar we in zijn maakt dit ruimschoots goed. Van de winkels is ongeveer 60% een telecom winkel. De Indische mensen achter de balies doen hier de “van het kastje naar de muur” tactiek. Elke shop prijst zijn buurman aan als zijnde beter voor toeristen. Uiteindelijk vinden we er één die het wel goed kan uitleggen en hij probeert ons door de Canadese telecombrei te geleiden. Je hebt een abonnement, maar dat is alleen voor het sms-en. Data en bellen is pre-paid. Tenzij je een duurdere neemt. Een overeenkomst is voor 1 maand tenzij je het verlengt. Als we uiteindelijk een contract kiezen komt er nog een paar dollar bij voor iets en nog iets voor het ander.
We gaan terug, slapen 12 uur en checken weer uit bij een Indische man. Langzaamaan wordt Erik wakker en vraagt hij zich af of we wel in het goede land zitten. “Heb jij al een Canadees gezien Liset”? Een onzeker schudden van het hoofd volgt. Wellicht zitten we in India. Meer nieuws volgt later.
Voordat we de camper ophalen volgt een flashback naar de vlucht. Het lijkt er heel lang op dat Erik een stoel naast zich vrij zal hebben. Erik danst en springt intern – de macarena natuurlijk. Op het laatste moment vraagt de stewardess of de 4de persoon in onze rij (we zitten 4 breed) wil ruilen, zodat op de lege stoel en zijn stoel een vader en kind kunnen zitten. De gehele vlucht wordt op Erik gedanst door het kleine meisje, en niet eens de Macarena. Net voordat het kleine meisje in kleine stukjes wordt veranderd, arriveert het eten en smelt Liset in haar stoel. Ze mompelt iets over “best-food-ever” en slurpt alles op. De vlucht zelf is ook prima, geen turbulentie en dezelfde entertainmentmoglijkheden als bij Emirates. Iets waar we voor vreesden dat het niet mogeijk zou zijn op de oude meuk waar KLM mee lijkt te werken. Dankzij dit fijne systeem kan Erik weer films kijken waar Liset zijn ogen voor uit zou krabben. Deadpool is leuk, Batman vs Superman is zo tergend slecht dat Erik zelf zijn ogen wil uitkrabben. Liset kijkt the Martian en Everest.
We worden opgehaald door Moses de Keniaan. Wat een baasje; hij wil met pensioen op zijn 50ste, nadat hij veel real-estate heeft vergaard als taxi-chaffeur. Dit komt helemaal goed. Bij het ophalen van de camper komt er voor ons eindelijk een einde aan de lotterij van 1 jaar. Als ware Nederlanders hebben we de goedkoopste optie geboekt: run-of-fleet. Met andere woorden: de drek die er nog staat als jij langskomt. Ze verplichten zich wel een voertuig uit 3 klasses te leveren: Ofwel een A-team busje op stereoïden, ofwel een truck camper, of een Roadzilla. De laatste kost overigens 2 keer zoveel als de andere twee opties en is grofweg drie keer zo luxe. Die krijgen we dus nooit; we hopen op een truck camper.
Na wat grabbelen in de hoge hoed: de SVC. Hier schieten we nog niets mee op. Wisten wij veel dat we afkortingen hadden moeten leren om en camper op te halen. “Do you want chairs with the RV?”, vraagt de medewerkster. Dan denk je: “godverdomme ik weet niet eens wat voor een apparaat we meekrijgen, hoe moet ik weten of er stoelen bij nodig zijn”. Je antwoord: “could we please see the vehicle first?”. Ze hapt niet en de spanning loopt weer op als we de gehele papierwinkel moeten doorlopen en ondertekenen. Uiteindelijk is het moment daar en worden we naar buiten geleid naar onze camper. De opvolger van Roadzilla en de doets (Il duce).
Daar staat hij dan: 25 voet lang, vele liters motor, oven, douche, queen sized bed, elektrische water heater, slide out en on board stereo: de Super-Van-Conversion (SVC). Het is Roadzilla die wat extra’s heeft ontvange: wauw!
We zitten alleen met een probleem. Hoe noemen we deze mechanische monstrositeit? Roadzilla heeft al een speciale plek in ons camperhart. We hebben echter wat moeite met een andere naam bedenken. Alles valt terug op zijn transformer eigenschappen (de slide out): we denken aan Bumblebee/Optimus Prime.
Voor het mogelijke US; bedenk een naam passend bij deze royale rondrijdende RV.
Als zijnoot: wij kachelen al een paar dagen met het ding, maar Wi-fi in de nationale parken is schaars, meer updates volgen.
-
31 Juli 2016 - 21:39
Susanne :
Hebben jullie even mazzel :)
Top! -
31 Juli 2016 - 22:01
Ineke:
Waauuw mooie camper met uitschuifbare......pishoek.....of zo. Nee grapje hoor. Maar echt mooi!! Jullie verslag is zoals ik intussen gewend ben van jullie......lachen!!! Ben wel benieuwd hoeveel cynisme ik van Erik te lezen krijg.........anders toch maar een verwijzing naar een traumapsycholoog....of zo. Enjoy!! -
31 Juli 2016 - 22:05
Iemke:
Ziet er goed uit! In ieder geval kunnen jullie binnendoor bij Bearalert!! :) Maar aan de andere kant: het is GEEN 4WD! Maakt niet uit: ga gewoon genieten! Laterrrr.
-
31 Juli 2016 - 22:08
Ineke:
Nieuwe naam voor de camper; Drive-on Dutchy -
01 Augustus 2016 - 20:00
Mieke:
Het is weer een genot om te kunnen lezen wat jullie beleven.
Fijn dat het entertainment op de vlucht goed geregeld is, vooral de kleine meid heeft hoge punten gescoord.
Het is te hopen dat ze niet stiekem terugreizen om vervolgens met British Airways op vrijdag weer te vliegen.
Beetje jammer dat jullie de beste RV hebben meegenomen, nou gaan wij waarschijnlijk de drek die overgebleven is, meekrijgen.
Goed om te weten dat we eerst door geïmporteerde Canadezen ontvangen gaan worden, dan komt het vakantiegevoel goed op gang.
Voor de RV-naam dacht ik aan Topspin, transformeert binnen een half minuutje en ach, spin. Need I say more...
-
02 Augustus 2016 - 01:10
Jenny :
Ze ziet er wel uit als een Big Bertha (de camper, niet Liset). Blijkbaar is dat: a euphonious term for an unusually large example of a class of object. Als dat hier het geval niet is..
Zo te horen hoeven jullie India en Afrika in ieder geval niet meer te bezoeken na deze reis :) -
02 Augustus 2016 - 18:07
Dimi&Jenny:
Nog een optie: de Berenveger -
02 Augustus 2016 - 20:06
Liset En Erik:
We hebben besloten ons beestje BFG te noemen op inspiratie van jullie reacties. Dit is een verwijzing naar een wapen uit het spel Doom (google maar weer ;)), maar wij schrijven het voluit als: Bear Fucking Grill. Af te korten naar BG natuurlijk voor tere kinderzieltjes.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
